FCS op reis
Activiteiten
Bekijk hier de presentatie met onze indrukken.
Bekijk hier een samenvatting van het bezoek aan voormalig concentratiekamp Auschwitz II-Birkenau
Fotoclub Spijkenisse
Verslag Polenreis
15-09-2019 t/m 21-09-2019
Deelnemers:
Leen van der Bilt, Geurt van Dijk, Ton Hoelaars, Rini Hemelop, Ankie Braaksma, Desiree van Leiden, Dirk Meijer,
Gerard Niks, Annelies den Ouden, Ruud Petie, Leo Ploeg, Els van der Velden, Johan Verhulp en Aukje Versteeg
Veertien clubleden (ik reken Desiree even mee), die elkaar al jaren kennen van één avond in de week, gaan nu een hele week lange dagen met elkaar doorbrengen op deze reis naar Polen (en een stukje Tsjechië). Dan moet je maar afwachten hoe dat gaat, dat is best wel spannend. Nou, daar kunnen we niet over klagen. Van Polen weten we eigenlijk weinig. Een land met een geschiedenis van oorlogsellende, economische achterstand en de worsteling met het communisme in een verder katholiek land. We hebben allemaal wel gehoord van Lech Wałęsa en Poolse paus Johannes Paulus II (Karol Józef Wojtyła).
Met drie auto’s vertrekken we zondagochtend om 05:00 uur vanaf de parkeerplaats bij Arcaplex Spijkenisse. Het is even slikken als we de bagage zien van sommigen, die waarschijnlijk denken dat we met een vrachtwagen gaan, maar met wat passen en meten kan alles mee. Een vierde auto vertrekt om die tijd uit Poortugaal. Om de 2,5 uur houden we een pauze om de benen te strekken en wisselen soms van chauffeur.
De reis verloopt rustig, zonder één weerklank, met weinig verkeer en met z’n allen komen we telkens op de afgesproken rustplaatsen aan. We arriveren om 17.15 uur en worden welkom geheten door Mathijs (de zoon van Geurt) , schoondochter Anna van Dijk en hun dochter Jaśmina op camping
Agroturystyka Forteca. Leen heeft kleine attenties meegenomen uit Nederland en deze worden aan Mathijs en Anna gegeven. Het weer is nog goed dus zitten we in de tuin met, voor de meesten van ons, een groot glas bier of een glaasje champagne. Het warme welkom maakt dat we ons meteen “thuis” voelen bij onze gastheer en gastvrouw.
Eigenlijk zijn we de gehele week compleet in de watten gelegd door Mathijs en zijn vrouw Anna. We hoeven maar aan tafel aan te schuiven en het overheerlijke eten, of het nu ontbijt of diner is, wordt voor ons neergezet. Els heeft zich voorgenomen de pondjes er na de reis weer af te gaan trainen.
Na een goed diner nog even borrelen met elkaar en dan vroeg naar bed. De bedden kraken wat, maar dat kan Leo nooit gehoord hebben. Die slaapt al voordat zijn hoofd het kussen raakt.
Maandag 16-09-2019
Na het uitgebreide ontbijt gaan we zloty’s tappen in Dzierzoniow. Els houdt een praatje met haar Poolse zus en ze gaan samen op de foto. Dan vertrekken we via een binnendoor weggetje naar Tsjechië voor de rotsen van Adrspach (Adršpašské skály), een natuurreservaat dicht bij het Reuzengebergte. Er zijn verschillende routes tussen de rotsformaties door. Er kan gewandeld worden met naar keuze veel of weinig trappen en vlonders. Of je kiest voor een rondje om het meer. Er zijn een grote en een kleine waterval, hoewel je groot niet te letterlijk moet nemen. Uiteraard hebben de rotsformaties namen zoals “Geliefden en hun kus”, “Suikerbrood”, “IJsbeer”, “Handschoen”, “De Olifanten” en nog veel meer. Je moet wat om de toeristen te vermaken. Je hebt soms wel veel fantasie nodig om ze te herkennen.
Daar gaan we ieder onze eigen weg en Dirk neemt dat wel erg letterlijk…. Nadat we weer bij de uitgang van het park komen blijkt Dirk te ontbreken. Hij appt dat hij bij de Eiffeltoren staat in de buurt van Hotel Orlik in een ander dorp. We denken dat hij ons in de zeik neemt, maar na een aardige eindje omrijden blijkt hij inderdaad bij een Eiffeltoren van drie meter hoog te staan.
Op de terugweg stoppen we bij een vervallen kerk. De bedoeling is daarna door te rijden naar restaurant Fregata (Zagorze Slasky) , maar door intikken van een ander adres zijn we in eerste instantie op weg naar restaurant Versant (Dzierzoniow), waardoor we uiteindelijk te laat voor de lunch aankomen in restaurant Fregata. We kiezen daarom maar voor koffie met gebak. Die was overigens heerlijk. Het restaurant is mooi gelegen aan een stuwmeer.
Wat Leo vooral bijblijft aan Polen zijn de vele slechte wegen op het platteland en het grote aantal gedenktekens langs de berm. Niet zo gek als je ziet hoe er door de Polen wordt gereden...! De deplorabele staat van onderhoud van gebouwen, die mogelijk te maken heeft met de Duitse of communistische tijd is ook apart. Gewoon weg laten rotten schijnt het devies te zijn.
Na de koffie en gebak gaan we naar Ogrodowa (Dobrocin), Geurt vraag nog aan Rini of Rini de goede route heeft en op weg naar Dobrocin rijden wij allemaal achter Geurt aan. Geurt gaat een andere weg dan de routeplanner aangeeft. We denken: “dat zal wel een sluipweg zijn”..
En uiteindelijk komen we aan bij de ruïne Zamek (Owiesno) die voor dinsdag op het programma staat. Nou ja, dan gooien we het programma maar om. Een slimme buurman probeert Leen nog wat zloty af te troggelen voor het fotograferen, maar daar trapt een Nederlander niet in. Het is voor ons een mooie urbex locatie, maar rijdend door het Poolse landschap komt bijna ieder dorp daar wel voor in aanmerking.
Uitgebreid avondeten voor een vriendenprijs in het restaurant Versant (Dzierzoniow) en daarna naar de camping nog wat borrelen.
Dinsdag 17-09-2019
Vandaag staat Zamek (Owiesno) op de planning maar omdat we daar gisteren al geweest zijn gaan we naar het landhuis in Dobrocin waar we maandag naartoe zouden gaan. Snapt u het nog?
Helaas konden we niet naar binnen en de buitenkant heeft nog maar net de tand des tijds doorstaan. Zonde dat zo’n mooi gebouw in verval is geraakt.
Hierna vertrekken we naar het neo-barokke Pałac Marianny Orańskiej (Slot Kamenz in Kamieniec) waar we een kerk en een kasteel bezoeken. Marianne van Oranje-Nassau was een dochter van koning Willem I en zijn volle nicht prinses Wilhelmina van Pruisen. Hier had ieder paard een marmeren drinkbak en een grote kristallen spiegel in hun box. Wat zal het verschil met de armoe van de boeren schrijnend zijn geweest. Marianne had een affaire met haar koetsier waardoor zij in ongenade viel bij het hof, maar wordt nog steeds gewaardeerd in Polen (toenmalig Duitsland). Zij heeft veel in de aanleg van wegen geïnvesteerd en maakte de oprichting van een glasfabriek mogelijk. Ook was zij een componiste van onder andere marsmuziek.
Er is een mooie wandelroute door de tuinen en we zijn in het kasteel rondgeleid door een aardige gids. De gids heeft ons alles van het kasteel laten zien en er over verteld.
Woensdag 18-09-2019
Vroeg uit de veren want we hebben een lange rit (290 km.) voor de boeg. Na het ontbijt vertrekken we, voorzien van lunchpakketten verzorgd door Mathijs en Anna, naar Auschwitz (Oswiecim). Het is guur, en winderig, maar zo’n 11 C. Past wel bij de omgeving. We komen daar om 10:00 uur aan bij de site concentratiekamp Auschwitz II – Birkenau, waar we een tijd over het terrein dwalen. Het is een groot terrein waar je een indruk krijg hoe het er heeft uitgezien. Wat een omvang… We gaan in kleine groepjes het kamp verkennen om toch maar die ene mooie foto te maken.
In het gehele complex was in 1943 de grootste bevolking bereikt van 140.000 mensen. Ondanks de pogingen van de SS de sporen van hun misdaden uit te wissen blijven er genoeg resten zichtbaar voor een goede beeldvorming van dit afschuwelijke drama. Tijdens ons bezoek werden we wel heel erg stil. Allemaal voelden wij het onbeschrijflijk lijden van al die mensen die als vee naar deze vreselijke plek waren gedreven en procesmatig vermoord werden vanwege hun afkomst, politieke gezindheid of zelfs hun seksuele geaardheid. Je kunt gewoon niet bevatten dat mensen hiertoe in staat zijn.
Met de pendelbus, die om de 10 minuten rijdt, gaan we daarna naar Auschwitz I, 3 kilometer verderop. Hier aangekomen worden we overweldigd door de enorme drukte aan bussen en mensen. Bij de ingang blijkt dat we met onze gereserveerde kaartjes hier voor 10:00 uur hadden moeten arriveren, dus krijgen we op dit moment geen toegang. Na informeren bij de kassa kunnen we pas om 15:00 uur met een gids naar binnen. We besluiten dit niet te doen, het te houden bij de indrukken van Birkenau en naar het hotel in Krakau (Krakow) te rijden.
Hier aangekomen wordt het lastig een parkeerplaats in het centrum te vinden maar we hebben er toch nog een gevonden ,een grindterrein maar wel 24 uur bewaakt. Leo staat ergens anders niet zo geweldig geparkeerd en Leen en Dirk helpen Leo naar de parkeerplaats, waar de andere auto’s ook staan. Alleen Geurt heeft een VIP-parkeerplek voor het hotel geregeld (grapje).
De buitenkant van het hotel belooft niet veel goeds, maar dat valt binnen alleszins mee. Alleen heeft Ton, omdat hij kleurenblind is, niet zo veel aan de themakleuren van de (rookvrije) kamers. De eigenaar, een vriend van Mathijs, heeft iets met fietsen. Dat blijkt al aan de fiets voor de deur van het hotel en de vele fietsfoto’s en memorabilia binnen. De eigenaar is trainer van de fietsclub van Krakau en trainde o.a. Rafał Majka, bekend uit onder andere de Tour de France en de Giro.
Daarna gaan we de stad in naar het centrum. Krakau is een zeer mooie stad. Alles ligt op loopafstand van het hotel, dus dat komt goed uit. We lopen naar de rivier de Wisla en passeren de burcht en kathedraal De Wavel.
Donderdag 19-09-2019
‘s Morgens nog tot 11:30 uur in Krakau gelopen en gewinkeld om vervolgens te vertrekken naar de zoutmijnen (Wieliczka) op een half uurtje rijden buiten Krakau.
We gaan om 13:00 uur met gids en koptelefoon via houten trappen in eerste instantie 65 meter naar beneden, hopend dat we niet met de trap weer naar boven hoeven! Beneden liepen vroeger pony’s aan een tredmolen om de zoutblokken op te hijsen naar de oppervlakte. Na nogmaals een eindeloos aantal trappen afgedaald te zijn met de gids, komen we op een diepte van zo’n 100 meter. Onderweg werden de omstandigheden en werkzaamheden in de mijn uitgebeeld. En na ook een ontelbare aantal gangen doorgegaan te zijn, arriveren we in zalen zo groot als kathedralen, waar we onze ogen uitkijken. Er zijn zelfs een restaurant, toiletgebouwen en een theater op deze diepte.
De rondleiding duurt ongeveer 2 uur en dan zijn we uiteindelijk 130 meter onder de grond in de grote hal. Alles is van zout: de vloer, het plafond, de kroonluchters en de wandreliëfs. Diverse standbeelden en “Het Laatste Avondmaal” van Leonardo da Vinci zijn hier te bewonderen. Na lang wachten, door de beperkte liftcapaciteit, gaan we met een snelle lift, als sardientjes samengedrukt weer naar boven en hoeven we gelukkig niet met de trap.
Vervolgens de lange terugreis met enorme regenbuien onderweg naar de camping waar we 19:15 uur arriveren voor het diner.
Vrijdag 20-09-2019
Na het ontbijt gaan we op weg naar een treinmuseum (Jaworzyna Śląska). Er staan veel locomotieven die merendeels in zeer slechte staat zijn en er kunnen er waarschijnlijk weinig of geen meer rijden. Er is zelfs een stoomwals uit Nederland. Het is wel leuk om dit gezien te hebben en goed voor de foto’s. Ton heeft hier veel geëxperimenteerd met HDR.
Hierna vertrekken we naar een landhuis (Nowizna) dat nu al 12 jaar opgeknapt wordt om er een hotel van te maken. Het is een ratjetoe van een ruïne, hotelkamers die af zijn en meubels die in plastic staan in zalen/kamers, waar nog van alles moet gebeuren. De eigenaar, een architect, moet wel erg moedig zijn om dit project aan te pakken en we vragen ons af of het ooit wat wordt. We gaan de piepende en krakende trappen op en af op zoek naar fotogenieke plekjes. Sommige delen staan letterlijk op instorten.
Daarna weer terug naar de camping voor het diner. s ’Avonds krijgen we bezoek van negen leden van een fotoclub uit Dzierzoniow en een journaliste van het plaatselijke leugenaartje, dat alleen on-line verschijnt. De fotografen laten een impressie zien van hun fotografiekunst, waarna Leo onze foto’s laat zien en eerlijk gezegd doen wij het nog niet zo verkeerd.
Ton is verguld met een complimentje van de Poolse fotografen voor zijn portretfoto’s. Nog even nagepraat met de Poolse fotografen, voor zover mogelijk door de taalbarrière, en daarna naar bed. Morgen hebben we een lange reis naar huis.
Zaterdag 21-09-2019
We vertrekken om even over 08:30 uur naar Nederland. De terugreis verloopt prima. Helaas komen de auto’s van Leo en Leen in de file bij Hannover te staan wat ongeveer een half uur vertraging geeft. Gezamenlijk hebben we ons laatste diner bij McDonald’s Holten gedaan en daar afscheid van elkaar genomen. Dit voelt altijd wat ongemakkelijk, maar ja, aan alles komt een eind.
Namens alle deelnemers meen ik te mogen zeggen dat we van deze geweldige en gezellige week hebben genoten. Je leert elkaar toch anders kennen door gesprekken in de auto onderweg of aan tafel bij het eten, dan tijdens die drie uurtjes op de club. Er was een prima sfeer onderling, we hebben veel gelachen en mooie dingen gezien en kunnen fotograferen. Bij welke fotoclub maak je dit mee?
Mogelijk leidt deze reis er toe dat sommigen dit mooie land vaker zullen bezoeken. Voor Geurt is dit natuurlijk een zekerheidje.
Zeker voor herhaling vatbaar!
Link naar artikel in het plaatselijke leugenaartje: https://doba.pl/ddz/artykul/dolny-slask-w-obiektywie-holendrow/40388/0
Hieronder nog enkele afbeeldingen van de reis
